Zeelui zijn bijzondere mensen; herkenbaar aan hun getaande koppen en afwijkende kleding. Ze werkten en leefden dan ook in een aparte omgeving. Gevaar lag steeds op de loer en ze zaten soms weken of zelfs maanden met elkaar opgescheept, zonder van boord te kunnen. Op reizen buiten Europa lag de sterfte hoog. Armoe was troef en er werd soms tot hoge leeftijd doorgewerkt. Vanaf de zeventiende eeuw zou hun lot slechts langzaam verbeteren. Van een schamele vergoeding voor een verloren ledemaat tot het oprichten van tehuizen voor invalide en afgedankte zeelieden, en aan het eind van de negentiende eeuw organiseerden zeevarenden zich in vakverenigingen om misstanden aan de kaak te stellen en voor lotsverbetering te strijden.
De vier presentaties gaan over ziekenzorg op de oorlogsvloot en kaperschepen in de achttiende eeuw (Johan Francke), arbeidsvoorwaarden bij de Nederlandse marine, 1795-1813 (Hugo Landheer), het College Zeemanshoop, opgericht in 1822 (Cor Scholten) en sociale strijd bij de Koninklijke Marine rond 1900 (Johan van der Worp). De bijeenkomst zal plaatsvinden op op donderdag 1 mei in het Belasting & Douane Museum, Parklaan 14-16, Rotterdam. Meer informatie